تحقیقی پیرامون نگرش متخصصین گوش و حلق و بینی ایران پیرامون آموزش دوره دستیاری این رشته

سابقه و هدف: نحوه آموزش رشته گوش حلق و بینی و تعیین نقاط قوت و ضعف آن مقدمه تدوین برنامه های اصلاحی در آموزش دستیاران این رشته است. این مطالعه با جمع آوری نقطه نظرات متخصصین این رشته، به موضوع از دیدگاه فارغ التحصیلان این رشته پرداخته است. مواد و روش ها: ارسال پرسشنامه و جمع آوری و توصیف نتایج حاصله از نظرات متخصصین این رشته و مقایسه آموزش دستیاری در ایران با برخی دانشگاه های معتبر جهان. یافته ها: میزان پاسخ دهی حدود یک سوم دریافت کنندگان پرسشنامه و سن پاسخ دهندگان بین 32 تا 76 سال بوده و غالباً فارغ التحصیل دو دهه اخیر بوده اند. در خصوص طول دوره آموزشی 2/64% زمان آموزش را کاملاً یا نسبتاً مناسب ارزیابی نمودند. اکثریت پاسخ دهندگان (5/69%)، آموزش های عمومی درون بخشی را مناسب و آموزش های خارج بخشی را ناکافی ارزیابی نمودند (5/88%). آموزش حیطه های پیشرفته گوش حلق و بینی نیز به نظر غالب پاسخ دهندگان (3/91%)، ناکافی بوده است. غالب جمعیت مورد مطالعه طول دوره 4 ساله را مناسب می دانند (7/57%). فارغ التحصیلان این رشته در 3/68% موارد تهیه و تدوین پایان نامه را مفید ارزیابی نمودند. نتیجه گیری: با توجه به نقاط ضعف موجود در سیستم آموزش رشته گوش حلق و بینی، ایجاد کمیته تدوین برنامه های آموزش این رشته که با ارزیابی مداوم به صورت دوره ای اقدام به بازنگری برنامه بر اساس نیازهای جامعه و استانداردهای بین المللی بنماید، مفید تلقی می شود. هم چنین ترمیم گروه های آموزشی به کمک اعضاء هیأت علمی که در زمینه های خاص از تجربه یا آموزش ویژه ای برخوردار بوده اند و نیز تأمین تجهیزات و امکانات مربوط و لحاظ نمودن چرخش های حساب شده خارج بخشی می تواند تا حدود زیادی به بهبود کیفیت آموزشی این رشته در ایران کمک نماید